هوای سروری

د اونۍ شعر
Typography
  • Smaller Small Medium Big Bigger
  • Default Helvetica Segoe Georgia Times

                 

                                                                                                                               این گــــروه ازمنــــدان در هوای ســــروری

می فریبـــند ملتـــی با حیله و افســــونگری

 

این وطن رنجور وبیماراست طبیب حاذقش

 غیرت و مردانگی ودانش و علم پـــروری

 

دامن وصل را رها بر فصل ها پیچیده اند  

     خیره مست بیکمال برسرهوای خســروی

 

آتش افـــــروز نفـــاق و کینه و بغض واعدا

چون تواند پرده دار وصل و عدل وداوری

 

التیــــام و مرهمــــی بایـــد به درمان وطن

با صداقت همتی با جان ودل روشنگـــری

 

جــوهرذاتـی نمـــا ای مدعــــی والا مقــام

کـــی بود معیارعـــزت ثروت و نام آوری

                                                                                             خوبــــی و حب وطن درطینــــت بیـدار او

غیــرت و شاءن دگـــرخواهد مقام رهبری

                                                                                        سالها شد میخورند از خون ملت کرکســان

برسرقدرت نبودجزحرص وآزوخودسری

                                                                                          نوش ها بردند زدند بر پیکراو نیــش هـــا

این گروه نعش خواران در قبای رهبـــری    

 

همتــــی بایــــد به راه اعتـــلای علم و فن

کــــی بود راه رفا  افســــانهء دیــووپــری

 

 

راه بنمــا ای خداوند وارهان زین ماجــرا

بر فروزآئین وحدت زین همه خیره سری

 

کی رها دارد بری دامان وصلت ای وطن

چـون تویی مادر زتو دیگر نبیند بهتـــری

 

ف.بری