سیدعبیدالله نادر
له ښـــاره وځـــــم ،ویرانو کي یو انســـــــــان لټوم
د خپل دردمن زړګــي د پاره می درمــــــــان لټوم
چي په وینا یـــي روښــــــانیږي ،کوردلانو زړونه
په رمــوزاتو باندي پوي ، صـــــــــاحـــــبدلان لټوم
چي په لیدو یي ، د انســـان روح او روان شي تازه
زه هغه در، هغــــــــه یاقوت ، هــــغه مرجـان لټوم
چي په موزون کلام کړي ویيلي، سنګدلانو زړونه
خاوند دحـــــــــــــال ، او نکته سنجه، سخندان لټوم
هغه مانوس چـي په اسـرارو باندي پوي شي د زړه
د زړه په درد داســي آشنـــــــــــا، او راز دان لټوم
چي د کلونو تربګنـــــــــــــیو، دښمنان کړي ، پخلا
داسی خوږ من ، په زړه درد مـن، او مهربان لټوم
چي راته وبخــښي ، د زړه او د ضـــمیر روشنایي
د مـــــــــــعرفت په ډیوي ، ســــوی پتنګان ، لټوم
چي د حــــــکمت خبري واورم د عــبرت په غوږو
د بو علي په څیر په پوهــه ، حــــــــــــکمتدان لټوم
چي د حــــکمت څــلي یي جګه، په آسـمان لګیږي
زه هغــــــــه باز ، هغــه شاهین ّ هغه طـیران لټوم
هرخوا چي ګورمه دیوان دي ،په صورت د انسان
د مــــــعنویت په نور، سپیــڅلي مخ ، روښان لټوم
د نفس هوی په ګونډو کړي ، قـافلي ســـــــالا ران
هوی دنفس باندي غالب، پهــــــــــــــــلوانان ، لټوم
ډیر زهیر کړی دي ژوندن یمه، دیوانـــــــــو سره
د یو ریښتیني ژوند دپاره ، بل جـــــــــــــهان لټوم
داچي په سپینـــه ورځ کي سر ، په ویرانو یمه زه
له څنـــــــــګه تللي ، د افسوس هغه کاروان ، لټوم
سید عبیدالله نادر
کتل په کار دي خپل آییني کې
ستا مـعرفت کـــــــې چـــــې آشــــنا یو
پابند د میـــــــني عشـــــــق و وفـــــا یو
په عظــمت کې ،ســـــــتا کمــۍ نشــته
تقصیر زمونږ دی، چـــــــې نارسـا یو
جوړښت مو یو دی غــــــافل له دي یو
له یوي خـــاوري ، لــه یو اجــــــزا یو
زمــا اوسـتا نور فرق به په څــــه وي
چې پیدایښـت کــې یو شــــان پـــیدا یو
ځان ځاني هومره ، لویي کې ډوب کړو
چې ټول جــهان ته ، رســــوارســــوا یو
کــــاروان د عـلم ، فلــک ته وخــــوت
مونږ له غفـــــــلته، په څــــه هــــــوایو
نقصان په هر شي ویـــــــنو ، له جهله
د سترګـــو عیب دی؟یامونږ خطـــــایو
لکــــــــــه ذرې مونږ ، د لمــر رڼا ته
هر چانظر کې ، ځــــانونه ښــــــــــایو
کتـــــــل په کــــار دي، خپل آییني کې
څــــو به یـــــــو بل، عـــــیــــبونه وایو
تکــــیه چــــــې نشــــئ ، دنیــا په چارو
چـــې ســترګو ،رَپ کـــې ، بادِ ، فنا یو
دښـــــمن مـــو څــــاري له هـرې لوري
مونږ ناخــــــــــــــبره ،دا څــــــــه بلا یو
عبرت تــــــــیریږي د ســـــترګو وړاندی
مــونږه وړانده یو؟ او کـــــــه بیــــنا یو؟
نه دي عنوان زیــب ، نه دمضــــمون شو
نه دچــا درد کــــــې ،د زړه دوا یـــــــــو
روح مو اســـــیر دی ، وچ تعــصب کې
د معـــــــرفــت نه، ځـــــکه جـــــــــلایو
کرکي نـــفرت مو، زړونه تیـــاره کــړل
په انتــــظـار دې ، یـــــــوې رڼـــــــــا یو
ترڅو به شـــخړي، د ځــــان ځـــانۍ وي
یا د نفـــاق په ، لومــــــــــــــــه کې پایو
که ځان ته ځیر شـو ، په دې به پوه شو
چې حقیـــــقت، کــــــې وړ د ژړا یــــو