در این اواخر با سواستفاده از امکانات انتر نیتی موج لجام ګسیخته و نفرتباری برای ایجاد تفرقه ملی وراسیزم بین ساکنان وطن واحد ما ،افغانستان عزیز از طرف چند تنی که تعداد شان خوشبختانه انګشت شمار ولی نامهای ګوناګون ومتعددی دارند ،به را ه انداخته شده است . اهانت های ګوناګون و دور ازانصاف ، نسبت های دور از اخلا ق ،کلمات عاری از محتوی واتهامات ناروا ودور از انسانیت؛ خلاصه انچه که قلم هر انسان شریف بایست از شرم نوشتن ان آب شود ،به ملیت با صفا و شریف پښتون نسبت داده میشود ؛ولی در مقابل عده بسیار محدوی از نویسندګان و قلم بدستان با احساس و ارجمند ما در پاسخ انها و توضیح حقایق پرداخته اند که وجدان سالم و قلم توانای شان خور هر نوع رحمت و عزت است . ولی سوال من از نویسندګان و قلم بدستان کشور ( بدون در نظرداشت وابستګی شان به ملیت معین ویا نوشتن و تکلم به یک زبان معین) اینست که ایا سکوت شما را باید دلیل موافقت تان بایاوه سرایی های ګروه اوالذکر تلقی کرد یا بی تفاوتی در برابر سر نوشت واینده مردم جنګزده افغانستان ؛ انچه را درویش دریا دلی و تلویزیون خراسان نشر میکند مرا عقیده براینست که هر دری زبان کشور وهر تاجیک مااز اینکه چنین ګند بد بو به زبان با عظمت دری نشر میشود قلبا متاثر خواهد بود چه رسد به همنوایی و همسویی با ان . نویسندګان ارجمند بحیث خواننده نوشته های تان و بحیث یک همو طن تان بخود حق میدهم بنام نامی وطن از فرد وفرد تان صمیمانه تقاضا کنم در برابر این مفتنین ساکت ننشته و نګذارید نسل جوان کشور که جنګ طولانی ضربه جبران نا پذیری بر روان شان وارد اورده است دشتخوش تبلیغات و زهر پراګنی چند اوباش بی هویت ، دشمن صلح ،باهمی و فرهنګ پربار میهن ما شده ودرګیر یک فتنه دیګر ملی شوند . با احترام بی پایان
