راز دان

په رمـــــوز چې د جرګــــــــو به ، پوهیدلو

د وینا په دود خـــــــــــبره ، سخــــندان ځي

چې اسـرار د دي غــــدۍ، ورته ښکاره وو

یو په یو لــــــدې چمــــنه، راز دان ځــــــي

چې په نبــــض د دي ټولـني ، با خــــبر ول

بـــیمــارانو له بالـــــینه ، طبــــــــــیبان ځي

چې یې لاس د مـحبت ، هر چــــا په سر وو

مونږ له ســره داســـی خلک، مـــهربان ځي

په وجود چې ېې ډاډه ول ، زمـــونږ زړونه

هره ورځـــي ، له نـــظره ، آشــــــنایان ځي