د عبدالملک پرهیز ژباړه
بېګا چې ومې تړه ور، مست په شراب مې کړله
سپوږمۍ چې څومره ور واهه له ور ځواب مې کړله
د ختا ترک دې ولیده ، زما د ځان دښمن شو
په درست ژوندون ، په خطا ما د دوست خطاب کوله
چې زما د سترګو شوه جونګړه د پردو خلکو کور
دومره مې اوښکې توی له سترګو کړې چې وران مې کړله
د پتنګ د پولۍ زړه کیسه ومې کړه دیوې ته
په زړه د شمعې مې اور بل کړ او اوبه مې کړله
له حسرت مړ نه شو فرهاد هر څو پر وینو لېشت ؤ
په خوب ویده شو ما کېسه چې د شیرین کوله
له زړه د غم څڅېدې وينې ، ځګر ځای د درد ؤ
ستا د جفاوو په اور وریت دواړه کباب مې کړله
د تدریجي مړینې بهیر واړه ژوندون زما ؤ
څه چې د ژوند کړاو ؤ ما په ژوندانه شمېرله
شب چو در بستم و مست از مي نابش كردم
ماه اگر حلقه به در كوفت جوابش كردم
دیدی آن ترك ختا دشمن جان بود مرا ؟
گر چه عمری به خطا دوست خطابش كردم
منزل مردم بیگانه چو شد خانه ی چشم
آنقدر گریه نمودم كه خرابش كردم
شرح داغ دل پروانه چو گفتم با شمع
آتشی در دلش افكندم و آبش كردم
غرق خون بود و نمی مرد ز حسرت فرهاد
خواندم افسانه ی شیرین و به خوابش كردم
دل كه خونابه ی غم بود و جگر گوشه ی درد
بر سر آتش جور تو كبابش كردم
زندگی كردن من مردن تدریجی بود
آنچه جان كند تنم عمر حسابش كردم
یادونه:
ختا : په چین کې د ترکانو یوه قبیله ده. همدارنګه ښه بوی ته هم وايي او له ختن څخه اخیستل شوی .