زلمی نصرت
دنمارک
د مـسـتـیـو شـور را جـگ شــو، د پــاولــیــو لـه نـغـمـو نــه
جــنـکـۍ پـــه نـڅـیـدوشـوې، د شـپـیـلۍ لـــه غـــږیـــدو نـــه
مـازدیـگـر کـې، مـیـلـه جـوړه، شـوه د مـیـنې، پـه گـودر کې
د رنـگـونـو طـوفـان راغې، لـمـبـې پـورتـه شـوې، اوبــو نـه
فـضـا ټـــولـــه رنــگــیــنــه شــوه، د خــوبــانــو لــه گــډا نــه
د خـوښـۍ نـغـمـې شـوې پــورتــه، د بـنـگـړو لـه شرنگیدو نه
ځـنـگـیـدل بــه گلان رنــگ ـ رنــگ، د خـوبـانـو پـه ټـټـر کـې
شــوې د مـشـکـو وږمـې پــورتــه، د لـونـگـو لــه عـطـروو نه
د گودر په وږمو مست شول، کبان سیند کې مرغان هسک کې
شــوې د مـیـنـې ټـپـې پـورتـه، لــه بــامــونــه، لــه بــاغــو نــه
ای نـصـرتـه! خـیـال دې بـس کـړه، نـه نغمې شته، نـه نڅا شته
گـودر سـوی، بــاغــچــه ســوې، کلی ســوی لــه جــنــگــو نـه
د گُربت ژبه
زمــا ژبــــه، پـښـتـو ژبــه، یـگـانـه ده په جهان کې
داسـې ښـکـلې لکه ستوری، ښآیسته ده په جهان کې
د شـاهـیـن او د گـُربت غـږ یې راځي له سردرو نه
نـوې هیله یې د پوهې، اوس خوره ده پـه جهان کې
نـور که هـر څه وايي کړي هـم، زما ژبه درنه سټه
لاغـوړیـږي سـاه اوباسې، گل دسته ده پـه جـهان کې
زما د ژبې مـرغـلـري پـه ورو، ورو جهانې کیـږي
مـثـالـونـه یې ښـه ډېـر لکه کـیـسـه ده پـه جهان کې
ای نــصـرتــه ایـرې کـلـه پـټـولـئ شـي سـکـروټـې
زمـا ژبـه خو د پـوهـې سـره لـمـبـه ده په جهان کې
هغه فریاد چې انتها نه لرې!
د ټول احساسه سره مې
فریاد دې اورمه زه
هغه فریاد
چې انتها نه لرې
پري هم پوهیږمه ښه
د همرنگۍ فریاد دې
غواړې چې ماته دې ځان ورسوي؟!
خو زه حیران یم تا ته
چې ته به څنګه تر ما ورسیږي؟!
ماته، چې خپله خپلواکي نه لرم
په کلي کور کې کوم ښادي نه لرم
په تور زندان کې پروت یم د خرافاتو په زنځیر باندې تړلی یمه
له عقل او هوشه یې خلاص کړی یمه
په ټول احساس سره مې فریاد دې اورمه زه فریاد مو یو دي سره
هغه فریاد
چې انتها نه لرې
۱۲.۰۳.۲۰۲۰
وایله
دنمارک
دنمارک