عبث ژوند

د ژوند بيړه تر پرون سبا زیاتېږي

فرصتونه د آرام او خوب ورکېږي

نه د لوبې او هوسا فرصت پیدا شې

ښه وختونه په جګړو او غم تېرېږي

دې نارام اروا ته کله وخت د خوب شته

خوب آرام مو تل له شخړو قربانېږي

کله تم د لېونتوب دغه جګړې شي؟

ولې ژوند کې مو د زهرو خوند زیاتېږي؟

تر هغې په منډو سر او لالهاند یو

چې بېړۍ د ژوند د مرګ تالاب ته لوېږي

د روزګار ټول سویچونه ماته راکړئ

دا ناخوالې بد روزګار به ځي ورکېږي