ستا وطن دې وران ویجاړ شي
د پنجشیر لارجورد دې زما شي
موږ به جوړ پرې خپل وطن کړو
یو کوڅه به په نوم ستا شي
پسرلی
د پسرلي وږمې راځي وطن له غرونه
غوړوي چمن د زړه مې ژړ ګلونه
لکه ګل هر خوا تازه سپېره چمن کړه
په وږمو دې عطراني کړه مړاوي غرونه
نوروز
گوييد به نوروز که امسال بيايد
با خيل گل و لاله به دنبال بيايد
سرسبز و طربناک چو هر سال بيايد
تنگ است زمان گوکه همين حال بيايد
بهار
چله ها رفت و نوبهار آمد
ختم اندوه و رنج پار آمد
سده و نوبهار و نوروزش
سعد بخشای روزگار آمد
