عبدالملک پرهیز

لکه مينه  په زړه پایې

تل خیالونو کې زما یې

چې څپه د خیالو راشي

ته همیش په کې پیدا یې

چې سندره په زړه راشي 

ته په شونډو کې زما یې

بې له تا ژوند څومره ګران دی

ته مې وینه ، ته مې سا يې

په دلیل يې نه پوهېږم

ته ښایسته له درست دنیا یې

داسې مینه پخوا نه وه

لکه نن چې ته زما یې

ته یو ښکلې ولوله یې

 را خوره په روح زما  یې

ستا په رنګ کې ډېر رنګونه

پلوشه د عشق رڼا یې

بل هیڅ نوم دومره خوږ نه دی

ته افغان وطن زما یې

ستا دا مینه چیرته وړي ما

راته ګران له هرې خوا یې

اوس باور  زما ډېر پوخ دی

ښکلې ناوې د دنیا یې

له تا لرې بل وطن کې

لا څښتن مې د اروا یې

یو ارمان مې تل په زړه دی

چې سرلوړې په  دنیا یې

که غزل مې خولې ته راشي

ته مضمون او محتوا  یې

ته دې سوله کې تل اوسې

تل نیکمرغه په دنیا  یې

ستا د سترګو په شین باغ کې

څو پیالې لرم که اخلې

ستا د شونډو میکدې کې

څو نشې لرم که اخلې

 دنیا ټوله ویده شوې

تشه غېږ لرم که اخلې

له بڼو ستا که خوره شپه

ویښې شپې لرم که اخلې

د نن شپې غصه خیالونه

څو دانې لرم که اخلې

د ښایسته موسکا انځور دې

بې جوړې لرم که اخلې

تا څه چل کړی په زړه زما

اندیښنې لرم که اخلې

په ګلپاڼو کې یې نغاړم

ولولې لرم که اخلې

سید عبید الله نادر            

دومره وخــت شو بی اتباره، چې آشـنا نه مونږه تښتو

ځــان ځانۍ په رڼخ اخـــــته یو، له دوا نه مونږه تښتو

زمانې دیوانو دومــره یو، اوهــامو کـــښي پری ایښي

چې خپل سیوري نه ډاریږو، له هر چا نه مونږه تښتو

محبت مو د دوکــو او د درواغــــو دی ،په زړه کښي

صداقت ایمان دارۍ ، او د ریښـــتیا نه مـــونږه تښتو

د بد رنګ ضمیرپه سترګومو،جهان بد رنګه ښکاري

ټول جــهان بد رنګه وینو، د ښــکلا نه، مونږه تـښتو

دومره وشــولي چاودنې، په محراب او په منبر کښی

چې اوس هر چـیري طالب،او د ملا نه ، مونږه تښتو

د تړلي مکتـــــبومو،فلــــــسفه ده ښـــکاره شــــــوي

چې هر چا ځــــیني ډاریږو د دانا نه ، مونږه تـــښتو

پلوشو د معرفــــــت خـــو، ټول جهــــان رڼا رڼا کړ

خـو مقــــام د علم وفن، او د رڼا نه، مــونږه تــــښتو

مغــــــارو په لور روان یو،مدنـــیت نه یو بــــیزاره

له غروره نه کوزیږو، د دنـــــیا نه مـــونږه تــــښتو

حقیقت کښي مونږ د غــــرو، او تیارو هغه دیوان یو

په ویو د یو څـــو ټکي، بسم الله نه، مـــونږه تــــښتو

د بګوواو دیوانو خولي ته پروت مو خوار وطن دی

مسلم دا حقــــیقت دی، دي بلا نه مــــــونږه تــــښتو