عبدالولي پرهیز

 

 

{slide=دولت انځور}  

‎ ‎توپیر چه د شتمنواو غریبو تر منځ وینم
نظام طبقاتی دي ، ځکه نشته عدالت
‎ ‎ابزار د اقتصاد چه وي اختیار کی د څو تنو‎ ‎
پراخي پرګني به وی محروم لدی نعمت
دهقان کارګر له کاره دي خلق شوي نعمتونه
خو ژوند حالت ته ئي ګوره چه نشته دي راحت
سعادت او خوشبختی چه وی پيسو پوری تړلی
د زور او زر قانون ته ټول مجبور دی په طاعت
قانون په وړاندی خلک ټول ازاد او برابر دی
دا نورم محض شعار دي بی له شرط و ضمانت
په نوم دموکراسی ده چه تر ننه ښه چلیږی
همیش د رايو شمیر کی تیر وتنی او خیانت
قانون چه ساتندوي د استثمار وي قانون ندی
مجموع د ه دنورمونو چه مشروع کړی جنایت
دولت چه کور کالي ‌‌‌‌‌‌ډو‌‌‌‌‌‌ډي شعار نه تل ویریږی‎ ‎
بیشرمه غاصبان په کی حاکم دي په قدرت
مادی نعمت چه ون‌‌‌‌‌‌ډه برابر نه وی دخلکو
دولت ماشین به څرخی د زور ګیرو په خدمت‎ ‎
دولت چه د جاهلو او نادانو په لاس پريوزې
د خلکو ژوند ‌‌‌‌‌‌تباه شې هرخوا ویره و وحشت
د ژوند سطحه چه لوړه وی دعام او هم دخاص
بس ګنه دا دولت دي چه کړې خلکو ته خدمت
دولت د ماهیت پوری تړلی ټيپ شکلونه
غایه هدف ټول یو دي ټينګونه د سیادت
ريښي دهر سیاست وي اقتصاد پوری تړلی
حقوق هم لن‌‌‌‌‌‌ډ بیان دي د چارواکو دسیاست
تر څو چه د ژ وند سطحه برابر نه شي د خلکو
لږ شمیر به په ‌‌‌‌‌‌ډير شمیرو همیشه کړی حکومت
ټاکونکي دي دا رول د اقتصاد په هر سیاست کی
د حق حقوق هنداري کي مخ وینه د دولت
نظام داقتصاد چه په علمی توګه تنظيم شي
د ظلم و استبداد دستګاه ته نه وي څه حاجت
ولی پرهیز په شعر کی لن‌‌‌‌‌‌ډ بیان‌ ؤ د سیاست
دا ستا د عقل کار دې چه تری اخلی څه عبرت

‎ <<‎عبدالولی پرهیز‎>>‎

 

 {/slide}{slide=«د عقل ملګرتیا»}

فکرونه چه دعقل سره نلری پيوند

سرونه دی بی مغزه 

ټول عبث تیروی ژوند

انسان دلوړ فکرونو تکامل په لاری درومی

ټيټ فکره دی هغوی چه

کړی حیوان په شانتی ژوند

انسان په غرایضو کی حیوان سره یو شان

دعقل برکت دی چه یې لوړ دی نوم نشان

ویاړنه هغه چاته چه انسان په شان کړی ژوند

شرمونه و هغو ته چه حیوان نه 

ټيټ او کم

انسانه ای انسانه د ژوندیو د سر تاجه 

پر مخ ځه هم لوړتیا کړه

بهتر له نن سبا کړه

د ژوند په سمه لاره

سنجیده اخله قدم

دا ستا ده په خپل وس کی

چه ځان خلاص کړی

له هر غم

دعقل له بحرو نه ، مرغلری کړه راجمع

دژوند ناوه سینګارکړه

چه هر څوک تری یوسی خوند

بسیا هوسا ژوندون ته 

بله لاره هم ستا نشته

بدلون او پر مختګ بهیر ته 

مه جوړه خند

دا لار د تباهی ده 

عاقبت لری خپل جنګ

بدی نیکی دو لاری 

همیشه دی څنګ په څنګ

د عقل سلاح خپل کړه

چه له بدو وکړی څنګ

ژوندون چه بی له عقل و هنر مخ ته ځی

ژوند ندی

عذاب دی چه بیعقله

پخپل ځان کړی 

ستر ستم

د عقل روښنایې نه

د ژ وند لاری تل رڼا وی

تیاری دی هغه لاری 

چه مغزو کی عقل کم

هغوی چه عقل نلری

ژوندون ورته ماتم وی

عاقل په هر حالت کی 

له ژ وند اخلی 

همیش خوند

 << عبدالولی  پرهیز >>

 

{/slide}{slide=توبه او ګناه}

چې د فکر سلسله مې شوه ویجاړه
نو د غم رنځونو زه کړمه بیماره
دا دنیا راته تیاره شوه په یو دم کې
چې د عقل ډبوه ولوېده له کاره
زه د عقل و دانايۍ نه څه خبر وم
چې نا پوه په شانې در مومه په هر لاره
چې د عقل و دل په جنګ کې زه عاجز شوم
نو د عقل لارې ځکه شوم بې لاره
زړه هوس او د شهوت لار ته مې بولي
نو د عقل نصیحت نه شوم بېزاره
چې د نفس د بندګۍ په لار روان شوم
تش پندونه به مې څه وکړي نور چاره
دا کشش د هوسو او لذتو دی
چې ګناه په سر ګناه کوم  بې واره
نه تقوا شته نه مې ویره شي له خدایه
ټول توبې مې موقتې دي تل له ډاره
چې مشکل راته پیدا شي خدای په یاد شي
کله خدای زه یادوم  د خدای لپاره
چې مرض او درد مې ځان ستړی ستومان کړي
نو د خدای عذر و زارۍ ته شم بې واره
چې ګناه کوم د خدای یاد را نه هیر شي
د هوس نشه مې و باسي له کاره
د ګناه په وخت مې ویره توبه هیر شي
لوی شیطان را نه جوړیږي بې له ډاره
دا ګومان را سره ځنې وخت پیدا شي
چې انسان نه حیوان ښه دی نسل په واره
د حیوان تقصیر د عقل له نشتوالي
خو انسان له زیاتې پوهې دی بې لاره
ددې ژوند پیل انجام ته چې لږ ځير شو
هيڅ بقا او وفا نشته ژوند په لاره
ددې ژوند دوام موقت دی ښه پوهيږو
هلې ځلې کوم ځای نه نیسي ښه واوره
که دا نن وي یا سبا وي ژوند ختمېږي
پيغمبر د زمانې لاړه هم په دغه لاره

{/slide}