بهار

هر طرف جوش گل و جنبش کبک است و هزار
بوی جان آیدم از نقش دلارای بهار
گره از زلف عروسان چمن باز کند
پنجۀ عقده کشا دست توانای بهار
دشت و کهسار شود رشک گلستان بهشت
از طفیل کرم ابر گهر زای بهار
گل امید کند عشوه ز هر برزن و کوی
چه گواراست در این لحظه تماشای بهار
بسکه جان و دلم از غارت پائیز بخست
روزگاریست که دارم سر سودای بهار
بار دیرینۀ اندوه خود آورد و سپرد
پیر و برنا همه یکبارگی در پای بهار
کُلفت زنگ محن را ز جهان خواهد شُست
قطره های دُرر آگین و خوشی زای بهار
سنگ بر شیشۀ پنداریی اغیار زند
موج خیز است ز حق ساغر صهبای بهار
ای عزیزان نه منم شیفتۀ فصل بهار
عالمی هست چو من واله و شیدای بهار
 
عزیزی غزنوی