د«بلاک واټر کرايي قاتلان» د هغه کتاب نوم دی چې هغه کې امریکايي لیکوال جیریمي سکاهیل د بلک واټر کمپنۍ له خونړي او ویجاړونکي کړچار پرده پورته کړې او په ۲۰۱۴ کال کې وتلي لیکوال او خبریال ښاغلي محمد زبیر شفیقي پښتو ژبې ته هم ژباړلی دی

دې لیکنې ته «زلمي خلیلزاد او د سولې هڅې» سرلیک په پام کې وو، ځکه ښاغلی خلیلزاد افغانستان او سیمې ته د روغې جوړې او سولې په نوم او په ځانګړې توګه طالبانو سره د همدې موخې د لاسته راوړو لپاره ګمارل شوی، خو له هغه ځایه چې افغانستان او سیمه کې روغه جوړه او سوله د اسلام اباد لاس کې برمته ده او بلخوا طالبان د اسلام اباد لاس تړلې بړیڅې دي، نو د سولې خبرې او د هغو بریا او سولې ته د طالبانو راماتول باید له اسلام اباده راپيل شي

‎لیکواله_افسانه
‎کلونه د افغانستان د سولې د پاره هلې ځلې او هڅې وشوې ، کله به مثبتې او کله به هم بې پایلې پاتې وې ، د ملي یووالي حکومت تر جوړېدو وروسته چې محمد حنیف اتمر چې د افغانستان د ملي یووالي حکومت د ملي امنیت د شورا سلاکار وټاکل شو ، نو  د سولې د پاره ‌‌‌‌‌‌ډېر زیات کوششونه یې وکړل چې تر ‌‌‌‌‌‌ډېره مثبت  هم وو دا هلې ځلې

نوشه کریم پوپل

زلمی خلیلزاد به عنوان مشاور وزارت خارجه امریکا در امور افغانستان یک افغان و سیاستمدار با نفوذ در امریکا شناخته می‌شود و گاه گاهی انتقاد‌های را در خصوص عدم همکاری صادقه در بخش تروریزم بر همسایه‌های افغانستان بخصوص پاکستان مطرح کرده‌است

30 september 2018

Excellency,

While extending our cordial esteems and best wishes, we kindly invite your attention to the following:

On 27^th of September this year, 22 years elapse since the planned invasion of the Pakistani hired group on the UN compound in Kabul, which was carried on in contradiction with all accepted principles of the International Law, and as a gross and unbridled storm against the territorial integrity, independence and national sovereignty of Afghanistan.

‎نویسنده _ افسانه پکتین
‎حکومت وحدت ملي هر روز نان صد ها هزار 
‎اشخاص غریب را میګیرد.
‎در یک جامعهء انساني هر کس میخواهد برای فامیل خود نان پيدا کند چه دهقان باشد یا کارګر دست فروش باشد ، یا دکاندار دریور باشد یا مزدور کار مامور دولت باشد یا کارمند بلمقطع ، همه به خاطر یک لقمه نان که نفقه به دوش آن میباشد سعی و تلاش مینمایند

نویسنده : دوبد سوانسن)Swanson David .)
منبع وتاریخ نشر : گلوبال ریسرچ » 30-03-8302 .»
برگردان : پوهندوی دوکتور سید حسا م »مل« .
 

 ما انتظا ر آنرا داریم که در طول هفده سا ل از عمر خویش یعنی ازهنگام تولد
تا آغاز نخستین دوره ای از رشد )infancy )چیزی به ارتبا ط معا مله بزرگ درباره
افغانستان آموخته با شیم – اما بزرگ ساالن بالغ وکاهل درطول این »71 »سال جنگ
ایاالت متحده امریکا و » ناتو« درافغانستان هیچ چیزی را نفهمیده اند ، 

ادامه در ضمیمه

په دې وروستیو کې د افغان سولې لپاره د امریکا څانګړي استازي زلمي خلیلزاد د سولې د تأمین په موخه د افغانستان په شمول یو شمېر هېوادونو په ځانګړي توګه د افغان سولې په بهیر کې ذیدخلو هېوادونو، پاکستان، سعودي، متحده عربي امارات او قطر ته سفرونه وکړل او په قطر کې یې د وسله والو طالبانو د سیاسي دفتر له غړو سره هم لیده کاته درلودل

‎لیکواله: څانګه اتل
‎له تېرو څلوېښتو کلونو راهیسې افغانستان د نورو لرې او نږدې دښمنانو له خوا په لګول شوي اور کې سوځي. بده يې لا دا چې دې اور ته تر ډېره پخپله د همدې وطن ځينې ناخلف بچیان پوکی ورکوي او په يو ډول په لوی لاس د دې جګړې د اور لپاره د سون لرګي شوي دي.
‎افغانستان د خپل طلايي جيوپوليټيک موقعیت له کبله د سیمې او نړۍ په کچه د ډېر شمېر هیوادونو توجه خپله کړې او هر هيواد هڅه کوي چې د دغه موقعیت د کنترول د ترلاسه کولو لپاره خپل ټول سیاسي، اقتصادي او حتی پوځي زور وکاروي.
‎په وروستيو څلورو لسیزو کې یو شمېر ګاونډي هیوادونه د ځینو لویو او بډایو هیوادونو په لاسنیوي د دې هیواد د بې ثباته کولو او د اساسي بنسټونو د له منځه وړلو پوره هڅې کړې دي. دا چې دغو هیوادونو په خپل زور د دې هیواد د ایل کولو وس په ځان کې نه لیده نو له پیله تراوسه پورې يې دا هڅه کړې چې د یو شمېر افغانانو په شمولیت ځينې سیاسي او پوځي جوړښتونه رامنځته کړي او له هغوی ملاتړ وکړي. ځینو دغو کړیو دغو هیوادونو ته په افغانستان کې د لاسوهنې پراخې زمينې مساعدې کړې او د جګړې لمن يې لا نوره پسې وغځوله.
‎د یادو څلوېښتو کلونو په لومړیو کې د سولې په نسبت هڅې نه ترسترګو کېږي خو وروسته له هغه د ډاکتر نجیب په مشرۍ نظام رامنځته شو، د سولې لپاره پر ځینو لارو چارو غور وشو. نجیب د ملي مصالحې پروسه اعلان کړه، خو دې پروسې ځکه کوم ځای ونه نیو چې نه په ملي، نه په سیمه ييزه او نه په نړیواله کچه د سولې لپاره کومه رښتنې اراده موجوده نه وه. که یو څه پرمختګ به لیدل کېده هغه به هم ډېر موقتي و. موقتي د دې لپاره و چې د افغانستان دښمنانو غوښتل سوله غوښتونکي افغان اغفال کړي. د اغفال دا پروسه له هغه وخته تراوسه پورې په هماغه کچه روانه ده او دا تصور موجود دی چې ترڅو د یوې خوا مجبوریتونه رامنځته نه شي نو دا جګړه به یا ورو یا ګړندۍ دوام مومي.
‎د سولې لپاره په تېرو اووه لسو کلونو هیلې یو څه زیاتې شوې. خو ژر ټکنۍ شوې، ځکه یو شمېر هیوادونو نه غوښتل چې افغانستان د یو باثباته نظام څښتن شي او ټوله اداره پخپل لاس کې ولري. نو هڅې وشوې چې تفرقې او ګډوډۍ ته لمن ووهل شي او افغان نظام له دننه داسې خورو وور وي چې اساسي مسایلو ته يې پام وانه وړي. مثلا د لومړنیو اساسي اقتصادي بنسټونو رغول. که چېرته داسې وشي نو افغانان به د ملکیت پوره احساس سره په هرڅه خپل کنترول زیاتوي په تېره پر هغو اوبو باندې چې هرکال په پريمانه کچه او مفته ختيځ او لوېديځ ته بهيږي.
‎په ظاهره د بن په ناسته کې د ځینو کړیو لرې والی د افغانستان د جګړې د بیا تودیدو سبب شو. جګړو یو ځل بیا زور واخیست او تر یو بریده د سولې لپاره اړتیا احساس شوه. خو په لویه کچه ونه پالل شوه. د کرزي په دوره کې ډېره هڅه وشوه چې د جګړې یو مهم لوری یعنې حزب اسلامي له نظام سره یو ځای شي، خو دا هڅې د څو څرګندو او ناڅرګندو دلایلو له کبله هرځل د پايلې په وخت کې له خنډ و ځنډ سره مخ کېدلې چې دې کار بیا خپل کورني او بهرني عوامل درلودل. يو شمېر هیوادونه او استخباراتي شبکې او دننه په افغانستان کې یو شمېر کړۍ د خپلو ګټو په خاطر دې پروسې ته حاضر نه و. حتی د سولې کومه عالي شورا هم چې جوړه شوې وه، د دې خنډونو په وړاندې د خپلو داخلي اختلافاتو او د نورو قوتونو د مخالفت له کبله نه توانېده چې دا پروسه عملي کړي.
‎د ملي وحدت حکومت په وخت کې سره له دې چې مخالفتونه لا هم پخپل قوت کې موجود وو، دې هڅو یو څه رنګ راوړ. په دې بهیر کې د ملي وحدت حکومت تر چتر لاندې ځينو اشخاصو په پوره رښتينولۍ هڅه وکړه چې د سولې لپاره لومړۍ له حزب او بیا له نورو مخالفانو سره د سولې پروسه تعقیب شي. په دې لړ کې د ملي امنيت د پخواني سلاکار حنیف اتمر هڅې د ستاینې وړ دي. هغه د خپلو هڅو په پایله کې د سولې داسې يو میکانیزم بري ته ورساوه چې هم یو مخالف له مخالفته لاس واخلي او هم د زیاتو امکاناتو د غوښتلو غوښتنه ونه لري. نوموړي د رسنیو له استازو سره د خبرو پر مهال بیا بیا دې اندېښنو ته په پام چې دا بهیر به په سم لوري ځي او ستونزې به نه راولاړوي، اطمینان ورکاوه. بالاخره هغه څه وشول چې نوموړي ویل.
‎پر دې سربېره د دولت له نورو مخالفانو سره هم د سولې هڅې جاري وساتل شوې. پټې او ښکاره ناستې وشوې او دا هیلې رامنځته شوې چې طالبانو سره هم سوله کېدونکې ده. دا مساله وروسته له هغه ښه راڅرګنده شوه چې د حنیف اتمر په هڅو د همدغه کال په کوچني اختر کې د لومړي ځل لپاره د طالب او حکومت ترمنځ درې ورځنۍ اوربند اعلان شو. دې اوربند خلک د سولې په نسبت ډېر هيله من کړل او دا تمه موجوده وه چې د اختر اوربند او سولې ته د عادي طالبانو تنده سوله به ځنډنۍ نه پاتې کېږي.
‎اتمر په رښتني توګه هڅه کوله چې د جګړې عوامل په ګوته کړي او بیا يې د له منځه وړلو هڅه وکړي. تمه کېږي چې نوموړی اوس هم چې په دې برخه کې لوی لاس لري دغه بهیر تعقیب کړي او د سولې په نسبت هيلې نهیلیو ته پرېنږدي.
‎که چېرته د سولې لپاره ځينې داسې اشخاص، کړۍ او حکومت په رښتني توګه خپله وفاداري څرګنده کړي، سوله لرې او ناشوني نه ښکاري.    

اصیل افغان وې د وطن په لار دې سر قربان کړ

ته قهرمان وې د انسان په لار دې سر قربان کړ

ستا هيله سوله ، آزادي او پرمختګ د وطن

تا د وطن د پاک آرمان په لار کې سر قربان کړ

نن ستا په ویر او ستا ماتم کې ټول افغان ویرجن دی