وچ، لغړ او سپیره ډاگ وم
د ټولو نه هیر شوی وم
هم د طبیعت نه او هم د انسانانو نه
د ټولو نه گیله مند وم
خو نا هیلې شوی نه وم
د یو چا د راتلو په تمه وم
پوهیدم او باوري وم
چې یوه ورځ نه یوه ورځ به هغه راځي او پر مالگین بدن او زخمونو مې پټۍ ږدي
زخمونه به مې مينځي اواوبه به راکوي
  بیا به نو پسرلی او خزان پرما هم راځي
ځوانیږم به، سینگاریږم به او سمسوریږم به
پوهیدم
چې یوه ورځ نه یوه ورځ
هره ورځ به د نړۍ له گوډ،گوډ نه خلک زما لیدو ته راځي
اوس دې منم
د پخوا نه لا زیات مينه در سره کوم
ای د امو سينده.

ز . نصرت
۰۱.۱۰.۲۰۲۳

زلمی نصرت

دنمارک 

شين اسمان وريځو پو ښلی

نه سپوږمۍ ښکاري نه ستوري

نه د ورځې د لمر څرک شته

هم سپرلی مرور تللی

بلبلان له ملکه تللي

ونو پاڼې رژولي

لوڅ لغړ ښکاري ښاخونه

که گلان دي که تاکونه

که باغونه که ځنگلونه

ټول اخته په ویر د ځان دي

نو ته کومه ښکلا ستایې؟

چې خزان پسې خزان وي

عزیزی غزنوی 

سالها انشا نمودم شعر ناب و دلنشین
گاه وصف زلف کردم گاه توصیف جبین
گاه حمد و نعت گفتم گاه شعر بی نقط
گاه مدح و ذم دینداری و بی دینی و دین
گفته ام بر رفتگان بسیار سوگ و مرثیه
مدح کردم اهل علم و دوستان همنشین
کرده ام تشریح حسن خلق و تهذیب و ادب
عشق و عرفان است آداب من خلوت گزین
از بهاران فیض بردم وز خزان ها داغ دل
با طبیعت ساز بودم همچو دست و آستین
شاد گشتم هر کسی را گر بدیدم شادمان
با سیه بختان چو حال خویشتن بودم غمین
(وادی امید بی ‌پایان و فرصت نا رسا
میر‌وم بردوش حسرت چون نگاه واپسین)
در قصیده در غزل طبع آزمایی کرده ام
ده کتاب شعر خود را چاپ کردم پیش ازین
گفته ام اشعار و نثر اندک و بیش ای عزیز
سعی طبع سرکشم این بود و محصولش همین
عزیزی غزنوی

۱۰ آگست ۲۰۲۳ تورنتو/کانادا