لیکوال : خدابخښلی دکتور محمد سعید «سعیدافغانی »

که دې ډیر عمر په کار وي غفلت مه کړه
په ویده باندې سل کاله یو زمان دی

« رحمان بابا »

رښتیا خبره دا ده چې غفلت د هغه او صافو ځنې دی چې په انسان د ډیرو سختو مشکلاتو او پریشانیو سره مخامخ کوي.

لکه ستومانه نهیلی لاروې په وچه دښته کې یې په ډبرین بالښت د تروږمېو تر سیورې لاندې د سبا لمرینې چینې ته د رسیدو په تمه د ژوند پرلویه وچه دمه نیولې وي، لا تر دې دمه نا خبره دی چې د ده د ژوند پر تیارو به د روڼ سهار وړانګې کله را خپریږي ؟

هو، هغه ویده دی، هغه نارې نه اوري، د مودو، مودو راهیسې په اوږده خوب کې داسې ډوب تللی چې ژوند یې هم له یاده وتلی دی، هغه داسې انګیري چې د مبارزې لاره په ګلونو فرش ده، ستوماني او کړاوونه نه لري. نه، هیڅکله نه دا لاره بستر نه غواړي، د بیخوبیو ، ستومانیو او کړاونو اغزنه لاره ده د یاغي سمندر د څپو په غرونو او غونډیو کې مقابله ده د وحشي بادونو د څپو او سرو شګو کې د ښوېېدو او جګېدو لاره ده

عریزالله (حقپال)
پدی ورستیو وختونو کی د ژبی د پراختیا او د خپلی ژبی د حاکمیت پیداکیدو لپاره   روا او  نا  روا هلی ځلی روانی دی  ،که یو شمیر یی روا  مبارزه مخته بیایی  خو ویلایی شو چی یو تعداد کسان د ژبی د کرکی خپرولو سره خپلی موخی تعقیبوی .ځکه لازیمه ده چی موږ د ژبو د برمختګ لاری او بی تعصبه وده وڅیړو

چشم انداز های شگفتگی یا سرکوفتگی آرزو های آدمیان؛ دورنما های متقابل نیکبختی یا تباهی بشریت استند!

لطفاً به این تصویر دقت کنید!

بیشتر تصور خواهید کرد که پدر یا مادر یا کسی از نزدیکان این جواندختر زیبا؛ به عنوان تفریح و تفنن به او یونیفورمی  پوشانیده و درینحال از وی فوتویی گرفته و مثلاً به جایی مانند "فیس بوک"؛ آنرا به اشتراک گذاشته است

ادامه موضوع در ضیمیمه

پلار مې د دولت مامور و، خویندې او ورونه مې په تحصیل بوخت وو، ژوند همداسې یوه سلسله وه چې د منزل په لور یې لار غزوله. پلار مې همدومره معاش درلود چې زموږ قلم، کتابچه او د ژوند اړتیاوې به یې ایله نوک او سر پوره کولې. ژوند د خپلو ماتو ګوډو سره سره خوښ مخ په بره روان و، کور مو نه درلود خو په ګانده کې مو یوازې ځان او کورنۍ هوسا او سوکاله لیدله، ژوند راته لکه سوله، لکه زما هېواد ښکلی برېښېده

غواړم د لیسانس وروسته ماستري وکړم، د داسې یو بنسټ جوړولو هوډ لرم چې ګټه یې نورو ته هم ورسیږي، د رسمي کار ترڅنګ اراده لرم چې رضا کارانه کارونه وکړم او یا داسې نورې ګڼې هیلې او فکرونه شته چې تل یې په اړه فکر کوو او مغز مو ورسره بوخت وي.

دا هیلې او سوچونه بد نه دي ځکه موږ سره موخې ته د رسیدو له پاره مرسته کوي او هر څوک دا هیله لري، چې د ژوند یو مقام ته ورسیږي