آدمی را گر نه بودستی زبان

مرغ و مور از فتنه بود اندر امان

در جهان هرگز نبود این اختناق

این همه آدمکشی ها و نفاق

از بم و توپ و اتم نامی نه بود

صلح و جنگ و پخته و خامی نه بود

نا سزا و فحش نشنودی کسی

می نه دزدیدی کسی از کس خسی

هر کسی در هر کجا آزاد زیست

بی هراس و سرخوش و دلشاد زیست

مرز در روی زمین پیدا نه بود

اختلافی بین آدم ها نه بود

هریکی قانع به حق خویش بود

نی کسی شاه و نه کس درویش بود

نی کسی فوج و سپاه آراستی

نی کسی بیش از ضرورت خواستی

نی کسی گفتی که من پیغمبرم

نایب خاص خدای اکبرم

نی بهشتی بود نی هم دوزخی

نی حساب محشر و نی برزخی

نی ز حور و کاخ و جوی شهد و شیر

قصه ها می رفت با  این بم و زیر

این کشاکش های پیدا و نهان

ریشه دارد در بُن نطق و زبان

هر فریب و فتنه و فسق و فساد

از زبان و منطق آدم بزاد

با زبان شورا و مجلس می کنند

چور و قتل و فتنه را حس می کنند

بانگ بردارد یکی و دیگران

همنوا گردند با او همزمان

با زبان آغاز هر خیر و شر است

با زبان این مؤمن و آن کافر است

از زبان این شد درست و آن غلط

تا نهایت بر شمارش زین نمط

از پی تنظیم هر سود و زیان

ساز هر برنامه باشد از زبان

صلح و جنگ و اختلاف و خیر و شر

جملگی باشد ز گفتار بشر

گر بُدی اولاد آدم بی زبان

تا ابد پاینده بودی این جهان

کاش این حیوان بی دُم گُنگ بود

بی زبان و منطق و بی بُنگ بود

با غرائز آشنا چون جانور

فارغ از عقل و شعور و درد سر

آنگهی دنیای ما بودی بهشت

هیچ کس افسانه و افسون نه رِشت

عزیزی غزنوی
تورنتو/کانادا
 

انجنیر زلمی نصرت

۰۵.۰۲.۲۰۲۴ 

باغِ حرم ته مې سفر شو

چې د زړه سر مې همسفر شو

شپه شوله لنډه، داسې لنډه

پوی په ځان نه شوم، چې سهر شو

مجنون پوهیـږي، چې څه وایم

ناز و ادا يې چې هنر شو

خمار مې مات، شومه بې هوشه

چې جوړ له سترگو يې ساغر شو

ځمکه د پښو لاندې مې لاړه

چې په نه څه، بیا مرور شو

عشق لوی مذهب شو ماته هله

چې مې د یار پر مخ نظر شو

 پآی

لکــه پرخــــه، په ګـــــلونو کې اوســـیږم

د جانان خـــیال یم، په زړونو کې اوسیږم

نایابه یو ګـــــــوهر یم،په سمـــــــندر کې

په پراخـــــه دریابــــــــونو کې اوســـــــیږم

د ایرو په څــــــــــیر په ســـل ژبو خاموشه

د ســـــکروټو په ســــــــرونو کــې اوسیږم

د دردمنو زړو کې ځــای لرم پـــــــــوهیږم

زه د زړونو په ښــــــارونو کې اوســـــــیږم

چې می څوک پیدا کوی نشی، هیڅ ځای کې

زه په داســــــــي محـــــلونو کې اوســــــیږم

چــــیرته هـــم د ورکې نه یم په دي دَور کې

زه په لــــــوړو، خــــیالونو کې اوســــــــیږم