سیدعبیدالله نادر

کال ۱۳۷۸پیښاور

زړونه مو یو بل ته د حسادت او کیني څخه ډک دي .او په زړوڼو باندی مو د ملالت غبار ناست دی . دا ځکه چي په خپل نفس اعتماد نه لرو . په هغه آییني کې چی خپل ځان ګورو. نور هم په هغه آیينه کې ګورو . او دکیني د ساتلو له وجهي څخه په سینه کې مونږ ته یو راز تشویش او لنډه دا چي د لیونتوب مرض پیدا شوی .

سید عبیدالله نادر

د ډاکټر تیتسو ناکامورا په وژلو سره به دا د هر چا زړه او ذهن ته لویدلي وي ، چې د ده په مرګ سره به دا د ده کومی پروژی چې ، د ده لاس لاندی وي ، دا به په تپه ودریږي ،او دا خدمتونه به نور نه وي ، هغوي چې د وطن د آبادۍ فکر کوي ، ډیر زیات متأثره شول ، ځکه ډاکتر نا کامورا ډیر خدمتونه وکړل ، او د ده خدمتونه په دي موده کې چې دی


سید عبیدالله نادر
عبادت نه یواځي تســـــــبیح وییل دي
په اوږو د ټول عالم بارونه وړل دي
ناکامورا د ډیر لیري وطن او ملک څخه یعني د جاپان څخه مساپرد پښتنو وطن ته خدمت د ‏پاره راغلی وو ،که څه هم د دې وطن د خلکو په ژبه بلد نه وو ،خو دخپل د صادقانه ‏خدمتونو د تر سره کولو په واسطه یې د زمان په ډیر کم وخت کې د خلکو په زړونو کې ‏لار پیدا کړه ،او ډیر محبوب شو


سید عبیدالله نادر
عبادت نه یواځي تســـــــبیح وییل دي
په اوږو د ټول عالم بارونه وړل دي
ناکامورا د ډیر لیري وطن او ملک څخه یعني د جاپان څخه مساپرد پښتنو وطن ته خدمت د ‏پاره راغلی وو ،که څه هم د دې وطن د خلکو په ژبه بلد نه وو ،خو دخپل د صادقانه ‏خدمتونو د تر سره کولو په واسطه یې د زمان په ډیر کم وخت کې د خلکو په زړونو کې ‏لار پیدا کړه ،او ډیر محبوب شو

 
نوشتۀ: ولي الله ملکزی
بر گردان: عزیزی غزنوی
اکثریت مطلق مردم ما در هر جای که زندگی می کنند، و هر چه که می خورند، هنگامی که بر دسترخوان زانو زده می نشینند به دو نکته می بالند و نشخوار می کنند: ما شمشیر زن و مهمان نواز هستیم.

 

ولي الله ملکزی 

زموږ د ولسي خلکو غوڅ اکثریت که هرځای اوسیږي، سپوره خوري که توره، کله چې دسترخوان ته لغتۍ وهلي کښیني نو په دوو ټکو به شخوند وهي: موږ تورزن یو ملیمه پالي. ولی د ورستیو څلورو لسیزو جنتي فتواګانو او دوزخي جنګونو وښوده چې توره مو چورلټه د لرګي وخته. یو میلمه ته د پناه ورکولو پخاطر مو له وطنه د میردل ژرنده جوړه کړه او د بل میلمه په وژلو مو د میلمه پالنې پوزه پریکړه. مګر هیڅکه مو پدی اعتراف ستونی وچ نکړ چې موږ یو ټوکخور، د پردیو درویزې ته ناست او ملنګ ولس یو

پوهاند محمد بشیر دودیال

(دلیندۍ ۲۷مه- د ډسمبر ۱۸مه د مهاجرت نړیواله ورځ)

***

مهاجر(Migrant)هغه څوک دی چې د یوه عامل له مخې له خپل اصلي ټاټوبي څخه بل ځای ته؛ یا په دایمی یا موقتی ډول، یابه د هیوا دننه له یوې سیمې بلې یا به بیخی له هیواد بهر تللی او بیځایه شوی وي.

پوهاند محمد بشیر دودیال

(دلیندۍ دولسمه، د ډسمبر درېیمه د معلولینو اومعیوبینو نړیواله ورځ)

تر ټولو دمخه دنړۍ او په تیره بیا د ګران هیواد ټولو معلولینو او معیوبینو ته خپل ځانګړي احترامات وړاندې کوم. دوی ته ډاډ ورکوم چې تاسې د بشردوست انسان له فکر او احساس څخه هیر نه یاست. ډاده اوسئ؛ په دې نړۍ ستاسو پور په هرچا دی، په هغه دنیا به الله(ج) تاسو ته ستر اجرونه په نصیب کړی

 

محمد عالم افتخار

من «گنگ خواب دیده» و عالم تمام کر!.... 

               (به بهانه یاد داشت های سفر هندوستان) 

با عرض احترام به همه عزیزان که میخواهند این ناقابل سکوت خود در مورد «انتخابات!!!» را شکسته چیزی بگوید؛ میخواهم با این سخن معروف پاسخ دهم که: آنچه عیان است؛ چه حاجت به بیان است!؟


پوهنيار بشير مومن
سيدجمال الدين افغان فرزند سيد صفدر محمد در سال 1254هجری قمری درقريه
اسعدآبادولايت کنرچشم به جهان کشود، ودرطفليت به پايتخت منتقل گرديده در آنجاعلوم
مروج وقت را آموخت. در مورد اين که زادگاه اصلی مولانا کجا است، بغير از ايرانيها ديگر
تمام جهان افغانيت او را تصديق کرده اند واين در حال است که تا هنوز قوم وخويش اودر
اسعد آباد کنر ويا در کابل زنده گی ميکنند. از جمله ميتوان از پسران کاکای او حسين
پاچا،سيدعباس پاچا، بابا پاچا، که از مردمان مشهور وطن مان هستند نام برد.همچنان آقای
محمود فارانی فرهنگی شهير کشور ما نيز مربوط به اين خانواده ميباشند

 

بقیه در ضمیمه.

عزیزی غزنوی

آثار به ‌دست‌آمده از زندگی نخستین بومیان کانادایی که در بخشی از این کشور به مدت طولانی ‏ساکن بودند و نیز بررسی‌های باستان‌شناسی در شمالی‌ترین بخش کشور، یوکان نشان می‌دهد که زندگی ‏در این جا به ۲۶۵۰۰ سال پیش و در جنوبی‌ترین بخش به ۹۵۰۰ سال پیش برمی‌گردد

زیاتې مقالې …