دِکـــــــېــــږدیـــــوپــــښتــنو پـــښتــــو ســــاتــــــــــــلې

دښـــارونــــــــو پــښتـــــنوده ورکــــــــــــه کــــړې

بوره مورده هره ورځ یې ځامن مړه وي

دشـمـنانـــو ږبـــــله کـــــړې خــواره کـــړې

دا زموږ د سترګو وړاندی، "غنی" ګوره څه تیر یزي
یــو با تور ملت غرقیږی، یو مظبوط وطن نړیږی
یوه دنیا د برم او بذل، یوه نړۍ د میړنیو
د غروب په لوری درومی، د تاریخ له پاڼو لویږی

زه انسان یـم پـیـدایـښـت زمــا صفا ده

خـوشیطان راتـه ښـودلـې زمـا ګـنا ده

کـه ښـودنـه دې الله مې هـېره نـه واي

بیا ترځمکې مې راتګ کې څـه ماناده