کیسه
د سګرون شیریواستوا لیکنه
د ذبیح الله آسمایی ژباړه
تانوی وویل:
« پوجا  ، هیر یی که «
خوزه یی نه شم هیرولی. لږ تر لږه  دا اوس  خو د هغو دو تنو خاطره زما نه هیریږی چی دموټر دروازه یی وهله او په چیغو چیغو یی ویل « ادویه ، ادویه «
دهغوی د چیغواو نارو انګازی تر اوسه هم زما په غوږ کی دی.
زه په دی لټه کی نه وم چی افغانستان می دی خوښ شی ؛ خو زما پلار چی یوازی څلور میاشتی هلته وه ، افغانستان یی خوښیده. ده هلته د خان اباد د اوبو لګولو په پروژه کی  د انجنیر په توګه کار کاوه. زه او زما ورور دلته په ډیلی  کی له خپل تره او ترور سره اوسیدو ؛ خو پریکړه مو وکړه چی د رخصتی ورځی به له خپل پلار سره د کندز په ښارګوټی کی ، چی دروسیی له سرحد څخه څه لیری نه دی ، تیری کړو او هلته ولاړو. د اونی په  پای کی مو د بلخ تاریخی  ښار ولید

ژباړه: رفيع الله روشن

يوه ورځ څو تنو له چرچيل څخه په کلکه غوښتنه وکړه چې سياست تعريف کړي.

چرچيل پوه شو چې نه يې پرېږدي،ناچاره يې يوه دايره ووېسته او يو خُراس) چرګ(  يې پکې  خوشې کړ،بيايې ملګروته وويل، دا خراس په داسې حال کې را ونيسی چې له دایرې ونه وځي.

ملګرو يې چې هرڅومره کوښښ وکړ ناکام شول ځکه دوی چې به لاس ور نږدې کړ خُراس به منډه کړه او له دایرې به ووت.

اخر يې له چرچيل څخه وغوښتل چې خپله يې راونيسي

د ژمی زړه و، د سړې هوا لمنه هرې خوا ته خوره وره وه. د ماښام تته تیره د غرونه په څوکو خپره شوه. کابو دا لس دولس ورځې چا د لمر سترګه نه وه لیدلې. ډیری وخت به وریځې له شماله جنوب ته کوچیدې او دلته یوه باور هم د خلکو په ذهنونو حکومت کوه یعني کله چې وریځې له شماله جنوب ته لاړې شې؛ بیا نو د آسمان زرینه سترګه طبعیت ته ګوري. خو هغه د عام باور په خلاف، دا ځل جنوب ته تللو وریځو لمر رانوست. سپوږمۍ هم دا  ډیره موده چا نه وه لیدلې، ښایي خوښه به وه چې د کوچو په شان بشره یې څوک و نه ویني

نن د عرفاتو ورځ وه، عرفات یعنې د مسلمانانو د اخوت او وحدت د تمثیل ورځ. عرفات یانې د مسلمانانو تر ټولو سپیڅلې غونډۍ کې راغونډیل. عرفات هغه ځای دی چیرې چې د نړۍ ستر لارښود د ژوند مهم اساسات خلکو ته زده کول. دلته خلکو د لوی اختر د لمانځني لپاره لازمي ترتیبات نیول. چم او ګاوند ته مې لیدل چې ګاونډیانو ښکلی پسونه او ورغمي د قرباني په نیت راوړل. زه نه یوازی له کلی، کور، ګاوند، او وطن نه لیری مسافر وم؛ خو

در شفاخانه دو بیمار٬ در یک اتاق بستری بودند؛ یکی از بیماران اجازه داشت هر روز بعد از ظهر یک ساعت روی تختش که کنار پنجره اتاق بود٬ بنشیند.

ولی بیمار دیگر مجبور بود هیچ تکانی نخورد و همیشه پشت به هم اتاقی اش روی تخت بخوابد . آنها ساعت ها در مورد همسر ٬ خانواده و دوران سربازی شان صحبت میکردند و هر روز بعدازظهر بیماری که تختش کنار پنجره بود می نشست و تمام چیزهایی را که بیرون از پنجره می دید برای هم اتاقی اش توصیف میکرد . پنچره رو به یک پارک بود که دریاچه ی زیبایی داشت ٬ مرغابی ها و قوها در دریاچه شنا میکردند و کودکان با قایق های تفریحی در آب سرگرم بودند . درختان کهن

د کېسې لېکونکې : دکتور ببرک ارغند :2

ژباړن س . سېلنی :

د خرابات تنگه او دوړنه کوڅه له ېوازېتوبه هوو وهله او دلته هلته د کوڅې د پاسه ېونیم مړتت څراغ بلېده .
د صابر د کور مخې ته چې ورسېدم ، ودرېدم ، تا به وېل ځان مې سوړ او بې واکه کېده او پښو مې د تللو ځواک ندرلود ، خېال ته مې راغی چې وخت له تگ څخه دریدلی و او ځمکه پر خپل چاپېر نه گرځېده او ستوري په پورته هندارو کې نه ورښکارېدل ، ېواځې د ساز ناڅرگند غږ په هوا کې څپې وهلې او د سنتور پرېکېنده نالښت د کړکۍ له درزو او چاودو د کوڅې لاندې بهېده .
پورته مې وکتل ېو مړتتې رڼا د صابر پاسنۍ کوټه رڼا کړې وه او د کوپ سړي سېوری د کړکۍ پر سپينې پردې لوېدلی و او د ساز له نغمو سره کيڼ و ښي خوا ټيټېده راټيټېده