ژباړه: رفيع الله روشن

يوه ورځ حکيم خپلوشاګردانوته وويل:

سبا له ځان سره يوه يوه بکسه راوړئ اوپه هغې کې د هغو خلکو په اندازه چې نه موخوښېږي د پیازو غوټې واچوئ.

سبا شاګردانو همداسې وکړل،حکيم ورته وويل: هرچېرته چې ځئ دا به له ځانسره ګرځوئ،شاګردانو څو ورځې دا کار وکړ،بله ورځ يې حکيم ته وويل:دا پیاز خو ټول ګنده شول ،بد بوی کوي او موږ ورسره په تنګ يو.

حکيم ځواب ورکړ:

دا ستاسو له هغې کينې سره برابره ده کومه چې تاسې يې د نورو خلکو لپاره په زړه کې ګرځوئ ،همدا کينه ده چې ستاسې زړونه فاسدوي او تر بل هرچا تاسې ته ډېر ازار درکوي.

نو! يوبل وبخښۍ ترڅو ازار ونه وينئ.

ژباړه: رفيع الله روشن

پاچا د يوه بندي د وژلو قصد وکړ، بندي په ناهيلي ډول پاچاته اختار ورکړ!

پاچا ترڅنګ له ناست وزير څخه پوښتنه وکړه چی دا بندي څه وايي؟

وزير ورته ويل:

 دی تاته دعا کوي.

پاچا بندي وباخښه.

یوه بل وزير چې هغه هم د پاچا په خواکې ناست و او له هغه لومړي وزير سره يې مخالفت هم درلود،پاچاته وويل:

نویسنده، نسیمه باری به زبان پشتو
برگردان به زبان پارسی، احمد میوندی
 ویراستار به زبان پارسی، صدیق رهپو طرزی

در زیر چادر سیاه شب، هیچ چیز معلوم نمی شد. چند فرسخ دور تر، در سرک عمومی گاه گاهی نور چراغ موتر ها، به چشم می خوردند. در روشنی آن ها، دودکش های بلند خشتی، مانند بلا های سیاه که دهان شان را به سوی آسمان افراشته باشند، معلوم می شدند.
 توره کی، سر از بالشت بلند نمود. با وارخطایی و نگرانی شدید، هر طرف نگریست. چشم های خود را مالید و دوباره بر بسترش داراز کشید. چند لحظه بعد، بلند شد و در بستر نشست. مانند این که چیزی را با دقت بنگرد، چشمانش به دور دست دوخته شدند.ناگهان از جا برخاست و سر بکسی را که در پهلویش قرار داشت، باز نمود. زود زود چند جوره کالای خود را در یک خلته انداخت.

ژباړه: رفيع الله روشن

پاچا دخپل دربار نجارته وويل: سبا دې اعداموم!

نجار دشپې ترنيمايي له خفګان څخه خوب ونکړ،مېرمنې يې ورته وويل ارام خپل خوب وکړه الله جل جلاله يو دی او د خلاصون لارې يې ډېرې دې.

دمېرمنې دې خبرې يوڅه ارام کړ سترګې يې پټې شوې او ويده شو.

سهار وختي يې دسربازانو دپښو اوازونه واورېدل،چې دکور په طرف يې راروان دي،نجار خپلې مېرمنې ته په سوالي نظر وکتل، ورته ويې ويل :

ستاخبره مې ومنله او  ويده شوم مګر هېڅ فايده يې ونکړه په لړزېدلو لاسونو يې  دروازخلاصه کړه، او دواړه لاسونه يې د عسکرو پر وړاندې وغزول ترڅو يې ولچک کړي چې دوه سربازانو په ډېر تعجب ورته وويل:

پاچا مړ شوی دی او موږ راغلي يو چې ته ورلپاره تابوت جوړ کړې.

نجار ټکان وخوړ او خپلې مېرمنې ته يې په داسې انداز کې وکتل لکه بخښنه چې ورڅخه غواړي.

يوه بوډا له خپلې سپين سرې مېرمنې سره په فقر او غربت کې ژوند کاوه،يوه شپه د ويده کېدو په وخت کې مېرمنې له خپل خاوند څخه وغوښتل ترڅو ورته يوه ږمنز راوړي چې خپل وېښتان ورباندې شانه کوي.

بوډا په خواشينې څهره ښځې ته وکتل او ورته ويې ويل:

 نه شم کولای چې رايې وړم،دوه ورځې کېږي چې دساعت بند مې شلېدلی دی دومره پيسې نشم بچت کولی چې حتی یو بند ورته واخلم.

شرف الدین عثمانی

د جومات د دیوال سیوري ته ناستو څو کسانو خپلو کې سره ټوکې ټکالې کولې، یوه به یې له خبرو سره لږ لږ تمثیل هم کاوه:
- ماخو هماغه وخت ورته ویلي و، چې لمسی دې درس ته مه لیږه، خو ده نه منله.